OPEN BRIEF AAN MIJN MEDE-CLUBSUPPORTERS.
(n.a.v. het racisme-incident met Kompany na afloop van Club Brugge - Anderlecht 19/12/2021)
Beste blauwzwarte zielen,
Al 53 jaar ben ik Clubsupporter. Ik zat als jongentje in de lichttorens van De Klokke (dat mocht toen nog) of op een muurtje (West-Bromwich 1968: 3-1) getooid met een zelfgebreide, reuzenlange blauwzwarte sjaal en muts (merchandising bestond nog niet). Een keertje zelfs op het veld in het cornervlaghoekje. Ik kon Johnny ‘Tuborg’ Thio bijna aanraken als hij een hoekschop nam. De spionkop had 7 trompettisten: terettette taratata taratata tatééé! Riep heel het stadion: Olé! Er werd wel eens bèèèèèèèè geroepen als de tegenstander de bal had, en natuurlijk éééééééé, olé als club de bal veroverde. En het koorgezang Chelsea go home! (1971: 1-0) kan ik nog zo her oproepen…
Dat ik blauw-zwart in het hart draag, ziet u in dit filmpje, ingezonden als kandidaat voor "De Beir" van Brugge 2021.
Nu even forward spoelen. Bruine aap! En soms anders fraais. Zielig. Maar ik herinner me ook Club-Barcelona (2000: 0-2) De spionkop zong fijnbesnaard “Kluivert, je moeder is een hoer”. Tot Kluivert een weergaloos doelpunt scoorde kant spionkop en hen daarop salueerde. Stilte nadien. Die zit (letterlijk).
Waar ik naartoe wil? Wel, als ik de sociale media op diverse blauwzwarte facebookpagina’s erop nasla, blijkt daar, excusez-le mot, een soort primitivieve debiliteit te overheersen. Gebrul, gescheld, altijd alleen onsportieve verontwaardiging of buikgevoel geroep sans controle. Soms effenaf zwaar van de pot gerukt. Weinig verstand, noch redelijkheid, nul sereniteit.
Begrijp ik niet. Kijk, ik weiger me een “fan” te noemen. Dat woord ruikt naar “fanatiek” d.w.z. enkel ongegeneerd, eenzijdig extreem eenrichtingsdenken. Doe ik niet aan mee. Supporteren betekent letterlijk je ploeg aanmoedigen. Hoe meer hoe liever. Maar moet elke scheidsbeslissing tegen Club, hoewel terecht, als direct onjuist of uitgekocht beschouwd worden? En in het omgekeerde geval is er niks aan de hand…? En als pakweg Refaelov, hoewel nu bij “de mauve” iets moois doet, vind ik dat als voerballiefhebber een applausje waard i.p.v. “verradersgedrag”. In de tijd bleek hij opeens nutteloos binnen het concept, soit, ging naar Antwerp, nu Anderlecht, jaren later…. Boegeroep? WTF! Intriest is dat.
Zal ik nog even choqueren met een bekentenis? Als Bruggeling pur sang supporter ik ook voor Cercle, jawel. Waarom zou dat niet kunnen? Akkoord, bij een derby is het moeilijk. Club, first natuurlijk.
Ik ben een onvoorwaardelijke “SUPPORTER”. Géén “fan” legde ik al uit. Maar een … supporter! Supporteren betekent: aanmoedigen! Achter je ploeg staan. Maar hoeft dat te betekenen dat de tegenpartij, de “vijand”, debiel moet uitgescholden worden of bedreigd? Bezig zijn met belachelijke antigevoelens tgo de tegenstander i.p.v. positieve inzet en motiverende ondersteuning voor de eigen ploeg? Komaan... Gezonde rivaliteit, niks tegen, maar aan haat zeg ik nee.
Belachelijke, domme spreekkoren, racisme en primitief gedrag stralen daarenboven negatief af naar onze mooie club, die trouwens niet alleen sportief maar ook professioneel, commercieel, qua management, beheer en organisatie, én met een superieur community gevoel, uitstijgt boven de rest van het Belgische voetbal. Trots!
Goed… begeestering, passie, ontlading, frustratie horen er bij. Zelfs enig belhamelgedrag moet kunnen. Ik brul me ook te pletter. Maar een heerlijke, mooie ploeg verdient ook waardige supporters en verdraagt geen primitief, marginaal gedrag.
Ik wens u een rustig, sereen, vrolijk kerstfeest, vrede op aarde aan mensen van goede wil, en Blauw en Zwart forever!
P.S.: Lees ook de column van Filip Joos in De Standaard dit weekend. Zowat aansluitend bij deze brief. En ja, deze klasse sportjournalist wordt overal verguisd op diverse Club-fan sites. Nog geen enkel objectief, houtsnijdend argument gehoord waarom a propos.
Noot: deze column richtte zich nu even op Clubsupporters, maar de kernboodschap geldt natuurlijk voor alle voetbalsupporters van om het even welke ploeg.